Ik zal het maar eerlijk zeggen, vlak voor de kerst zat ik er even doorheen. Ik was moe, had de pest in over een paar dingen die ‘niet zo zouden moeten zijn’ en ik had gewoon Geen Zin. Kortom, de accu was leeg. Geen ramp, wel vervelend.
Nu zijn we een week verder, mijn lijf is moe en ik zou best nog een paar uur kunnen slapen, maar ik barst weer van de ideeën. Er viel me onder de douche een heel blog in en ik heb een doelijst waar zelfs ik ‘u’ tegen zeg, maar ik heb bovenal gewoon weer zin. Nu vraag je je misschien af wat ik gedaan heb in die week. Slaaptherapie? Skiën? Een weekje zingen (of stilte. Schrik!) bij monniken? Nou nee. Ik heb geklust. De laatste week van dit jaar had ik vrijgepland om op mijn slaapzolder weer verder te gaan met het beitsen van de schuine wanden. Simpel werk, niet zwaar, alleen maar veel. Heel veel. En nee, ook daar had ik vlak voor de kerst geen zin in, maar ik had het hard lopen roepen, dus ik moest wel. Vond ik.
Op tweede kerstdag ging ik dus gewapend met oude kleren, een voorraad klusmaterialen en de Top2000 aan de slag. De eerste dag had ik nog last van een licht schuldgevoel (er moesten eigenlijk nog wat werkdingen worden gedaan) en was ik al na een paar uur compleet gesloopt, maar toen ik op dag twee eenmaal door de spierpijn heen was begon ik er lol en tempo in te krijgen. En ambitie. Het door mij gestelde doel ging gehaald worden!
Nu, vijf klus- en wat feestdagen later, kijk ik naar een prachtig resultaat en zou ik er best nog een weekje aan vast willen knopen (had ik al gezegd dat het veel was?), maar het belangrijkste is dat ik weer Zin Heb. De ideeënstroom borrelt weer.
Vanmorgen stond ik onder de douche te denken wat een aanrader dat is; een weekje klussen. Ik heb namelijk die hele week bijna nergens aan gedacht. Ten minste, niet dat ik weet. Verder dan dorst, honger, handen als schuurpapier, wat doet dít in de Top2000 en het wordt tijd voor een nieuw schuurkussentje kwam mijn hoofd niet. Heerlijk.
Maar, vanochtend werd ik dus wel wakker met een berg ideeën en plannen in mijn hoofd. Die moeten ergens vandaan gekomen zijn.
Toen dacht ik: dat is eigenlijk een schitterend idee voor een bedrijfsworkshop; in plaats van zingen (wat natuurlijk geweldig is) een weekje schilderen met je bedrijf. Je zoekt een pand dat een opknapbeurt nodig heeft, liefst iets met een gemeenschappelijke functie. Een school, bijvoorbeeld, of een dorpshuis. Dan ga je met een bedrijf, (of meerdere vestigingen van één bedrijf?) in dat pand een week aan de slag. Je kiest een afgebakende klus uit die zo groot is dat iedereen vooraf denkt: Sjeusj, dat redden we nooit. Een ervaren schilder heeft de leiding, levert materialen en stuurt de ergste klunzen wat bij. De taken worden per dag verdeeld en iedereen gaat aan de slag, ook de directie.
Oh ja, als extra uitdaging kun je afspreken dat er de eerste dag niet gepraat wordt, behalve het minimale om de klus goed te laten verlopen. Dan is er meteen ook geen mogelijkheid tot klagen of mopperen. Na een paar dagen, als iedereen de vorderingen begint te zien, ontstaat er gegarandeerd een collectieve ambitie. “We gaan dit af krijgen. Als we er een schepje bovenop doen, dan…” En natuurlijk ontstaat er een collectieve trots op het resultaat, net als bij een zangworkshop, met als bonus dat je als bedrijf een goede daad hebt verricht (wat trouwens met een zangworkshop ook kan, denk bijvoorbeeld aan een miniconcert in het plaatselijke verzorgingshuis).
Na die week (en misschien een afsluitfeestje?) ruim je de eerstvolgende werkdag in voor een plenaire brainstorm. Daar komen dan gegarandeerd ideeën en plannen uit, die het bedrijf weer nieuwe energie inblazen. Waarom? Omdat iedereen dan een week (of een paar dagen) de gedachten helemaal de vrije loop heeft kunnen laten, onder het leveren van een fikse inspanning. Vrije gedachten leveren altijd iets nieuws op.
Doen met je bedrijf? Of doen met jouw pand? Ik wil het wel organiseren. En ik ben inmiddels een ervaren schilder (maar ik ken ook een paar echte, hoor), dus ik kan de leiding nemen. Een geschikt pand is vast zo gevonden. Wat vinden jullie?